Afstuderen. Hoe doe je dat eigenlijk?
Blijf op de hoogte en volg Judith
11 Februari 2017 | Nederland, Baarn
Lieve allemaal,
Suriname... Wat klinkt dat ver weg! We vliegen 9 uur om in een totaal andere cultuur te duiken. Maar ook een andere temperatuur (THANKGOD), een andere tijdszone (eerst -4 uur en later -5) en een andere mentaliteit. De enige overeenkomst is dat ze er Nederlands spreken. Ik ben gewaarschuwd voor de opdringerige Surinaamse mannen en voor de "no spang" houding van Surinamers. Ja ach... Hoe erg kan dat nou zijn?
Onze plannen zijn al sinds september in kannen en kruiken. Althans. Dat dachten we. Vliegtickets geboekt, vaccinaties gehaald… Totdat iemand ineens vroeg “hebben jullie er voor je visum rekening mee gehouden dat 90 dagen niet precies 3 maanden zijn?” Het antwoord daarop kun je wel raden. Daar hadden we dus geen moment bij stil gestaan. (Ben ik afgestudeerd manager verkoop reizen, ja? #datgelooftnutochniemandmeer?) Enfin, om te voorkomen dat wij Ali Illegali in Suriname zouden rondlopen hebben we besloten onze tickets om te boeken. Leerzame en, eh, een dure les.
Maar met nog maar een maand te gaan begint het aftellen nu echt. Nou ja stiekem ben ik al begonnen met aftellen toen ik mijn vliegtickets boekte in september. Of was het zelfs daarvoor al? Toen we in april plannen begonnen te maken?
Hoe dan ook; nu is het echt nog maar 28 dagen tot ons vliegtuig opstijgt. Nog 28 dagen om ons onderzoeksopzet goed te laten keuren. Nog 28 dagen om mij in te lezen in het land en de cultuur van Suriname maar bovenal nog 28 dagen om afscheid te nemen. Van Nederland, van mijn werk, van mijn familie en vrienden... Een beetje dramatisch is het misschien wel. Maar dat hoort er bij denk ik als je op reis gaat. Maar gelukkig ga ik niet alleen. Ik ga met mijn vriendinnetje van de studie.
Hoe hard mensen mij ook horen klagen over Nederland en hoe koud het hier wel niet is, stiekem hou ik ook wel een beetje van ons land. Soms blijf ik tijdens een fietstocht even staan om te genieten van wat ik om mij heen zie; de opkomende zon boven een witgevroren weiland bijvoorbeeld. Maar als ik mag kiezen lig ik liever schommelend in een hangmat in de zon omdat ik graag vanuit de warmte naar die mooie plaatjes uit Nederland kijk.
Oké even zonder gein. Ik vind het wel gek dat ons avontuur nu bijna aan te raken is. Datgene waar we al bijna een jaar naar uitkijken is nu nog maar 28 dagen van ons verwijderd.
Hoewel ik het afgelopen halfjaar (tot twee dagen geleden) een hele fijne stage heb gehad in Baarn, waar ik eigenlijk niet weg wilde, kijk ik ook best wel uit naar het komende avontuur.
Wij gaan ons afstudeeronderzoek doen naar het voedingsbeleid van Betheljada; een opvanghuis voor gehandicapte kinderen.
Ik denk dat Daniëlle en ik elkaar mooi zullen aanvullen voor dit onderzoek. Daniëlle heeft net een minor afgerond aan de Universiteit van Wageningen over het doen van onderzoek en gedrag rondom voeding. Ik daarentegen heb zowel mijn minor als mijn stage specifiek gericht op mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking. Zowel voeding gerelateerd als multidisciplinair. Onderzoek doen is weer veel minder mijn ding. Als we dit kunnen bundelen weet ik zeker dat we een top scriptie af zullen leveren.
Deze laatste maand voor vertrek staat in het teken van het voorbereiden van onze scriptie en het kopen van de laatste spulletjes. Samen maken wij ons op voor een prachtige reis.
Om jullie te betrekken in onze avonturen, zal ik proberen regelmatig blogs en foto's te zetten op deze website.
Heel veel liefs, nog even vanuit Baarn,
Judith
Suriname... Wat klinkt dat ver weg! We vliegen 9 uur om in een totaal andere cultuur te duiken. Maar ook een andere temperatuur (THANKGOD), een andere tijdszone (eerst -4 uur en later -5) en een andere mentaliteit. De enige overeenkomst is dat ze er Nederlands spreken. Ik ben gewaarschuwd voor de opdringerige Surinaamse mannen en voor de "no spang" houding van Surinamers. Ja ach... Hoe erg kan dat nou zijn?
Onze plannen zijn al sinds september in kannen en kruiken. Althans. Dat dachten we. Vliegtickets geboekt, vaccinaties gehaald… Totdat iemand ineens vroeg “hebben jullie er voor je visum rekening mee gehouden dat 90 dagen niet precies 3 maanden zijn?” Het antwoord daarop kun je wel raden. Daar hadden we dus geen moment bij stil gestaan. (Ben ik afgestudeerd manager verkoop reizen, ja? #datgelooftnutochniemandmeer?) Enfin, om te voorkomen dat wij Ali Illegali in Suriname zouden rondlopen hebben we besloten onze tickets om te boeken. Leerzame en, eh, een dure les.
Maar met nog maar een maand te gaan begint het aftellen nu echt. Nou ja stiekem ben ik al begonnen met aftellen toen ik mijn vliegtickets boekte in september. Of was het zelfs daarvoor al? Toen we in april plannen begonnen te maken?
Hoe dan ook; nu is het echt nog maar 28 dagen tot ons vliegtuig opstijgt. Nog 28 dagen om ons onderzoeksopzet goed te laten keuren. Nog 28 dagen om mij in te lezen in het land en de cultuur van Suriname maar bovenal nog 28 dagen om afscheid te nemen. Van Nederland, van mijn werk, van mijn familie en vrienden... Een beetje dramatisch is het misschien wel. Maar dat hoort er bij denk ik als je op reis gaat. Maar gelukkig ga ik niet alleen. Ik ga met mijn vriendinnetje van de studie.
Hoe hard mensen mij ook horen klagen over Nederland en hoe koud het hier wel niet is, stiekem hou ik ook wel een beetje van ons land. Soms blijf ik tijdens een fietstocht even staan om te genieten van wat ik om mij heen zie; de opkomende zon boven een witgevroren weiland bijvoorbeeld. Maar als ik mag kiezen lig ik liever schommelend in een hangmat in de zon omdat ik graag vanuit de warmte naar die mooie plaatjes uit Nederland kijk.
Oké even zonder gein. Ik vind het wel gek dat ons avontuur nu bijna aan te raken is. Datgene waar we al bijna een jaar naar uitkijken is nu nog maar 28 dagen van ons verwijderd.
Hoewel ik het afgelopen halfjaar (tot twee dagen geleden) een hele fijne stage heb gehad in Baarn, waar ik eigenlijk niet weg wilde, kijk ik ook best wel uit naar het komende avontuur.
Wij gaan ons afstudeeronderzoek doen naar het voedingsbeleid van Betheljada; een opvanghuis voor gehandicapte kinderen.
Ik denk dat Daniëlle en ik elkaar mooi zullen aanvullen voor dit onderzoek. Daniëlle heeft net een minor afgerond aan de Universiteit van Wageningen over het doen van onderzoek en gedrag rondom voeding. Ik daarentegen heb zowel mijn minor als mijn stage specifiek gericht op mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking. Zowel voeding gerelateerd als multidisciplinair. Onderzoek doen is weer veel minder mijn ding. Als we dit kunnen bundelen weet ik zeker dat we een top scriptie af zullen leveren.
Deze laatste maand voor vertrek staat in het teken van het voorbereiden van onze scriptie en het kopen van de laatste spulletjes. Samen maken wij ons op voor een prachtige reis.
Om jullie te betrekken in onze avonturen, zal ik proberen regelmatig blogs en foto's te zetten op deze website.
Heel veel liefs, nog even vanuit Baarn,
Judith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
